செந்தில்பாலாவின் கவிதைகள் : 2

பாதை

சிறு ஊசிகளாக் தெரிவது

கடபாறைகளாகின்றன.

துரும்பென வழியிலிருப்பது

வழிமறிக்கும் தூண்களாகின்றன

சிறு கற்களெல்லாம் பாறைகளாகின்றன

இடம் தெரியாமல் கிடக்கும் சிறுகல்லுக்கொன்றும்

எல்லாவற்றையும் மறைத்து நிற்கும்

பெரும் பாறைக்கொன்றுமாக 

விரிந்து கிடக்கும் கால்களுக்கிடையில்

நகராமலேயே நிற்கிறது

பாதை.

#

#

எனைக்குறித்து எந்த கவலையுமற்று
வந்து கொண்டிருக்கின்றன நெருக்கடிகள்

சுற்றியிருப்பவைகள்கூட எனைக்குறித்து

கவலைபடுவதாக இல்லை.

சுழன்று கொண்டிருக்கும் மின்விசிறியும் சரி

எரியும் குழல்விளக்கும் சரி

நிறுத்துனால் நின்றுவிடும் போலிருக்கிறது.

#

#

எந்த மரத்தினடியில்

இளைப்பாறினேனோ

அதே மரம்தான்

என்மேல் சரிந்து

தன் மரணத்தை அறைந்தது.

#

இன்றைய எனக்கான பகல்நேரம்

ஜன்னலில் எட்டிப்பார்த்தபடி

காத்திருப்பது க்ண்டு

தாழ்பாலுக்கு ஓய்வளித்து

கதவு திறக்க

வெப்பத்தின் வலி பொருக்காது

புரண்டு கொண்டிருந்தது

நேற்றைய குப்பைகள்.

#

#

எதையாவது எழுதாமல்

தூங்க முடிவதில்லை என்பதெல்லாம்

நிச்சயம் எனக்கு கிடையாது

இதையெல்லாம் எழுதியிருக்கலாமே

என்றபடியே தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

#